DOOM [2016]

H φράση “όνομα βαρύ σαν ιστορία” δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για πολλά παιχνίδια, όμως αν υπάρχει ένας τίτλος δίπλα στον οποίο επιβάλλεται να χρησιμοποιηθεί, αυτός είναι σίγουρα το DΟΟΜ. Πρόκειται για το παιχνίδι που ήρθε το 1993 για να αλλάξει άπαξ και διαπαντός το τοπίο του gaming, αφού όχι μόνο καθιέρωσε αλλά ταυτίστηκε τόσο πολύ με την κατηγορία των FPS που επί σειρά ετών όλα τα σχετικά παιχνίδια χαρακτηρίζονταν ως Doom clones.
Έτσι, η προσπάθεια αναβίωσης εν έτει 2016 αυτής της θρυλικής σειράς είναι πόνημα δύσκολο και με μεγάλο ρίσκο, πόσο δε μάλλον όταν έχει επιχειρηθεί ξανά, με όχι τόσο επιτυχημένα αποτελέσματα, το 2004.

Ίσως για αυτούς τους λόγους η Bethesda κράτησε πολύ κλειστά τα χαρτιά της, αφού με εξαίρεση κάποια λίγα gameplay videos, προσεκτικά στημένα για να ξυπνήσουν μνήμες στους “παλιούς” και να ενεργοποιήσουν τη μηχανή του hype, και μία σύντομης διάρκειας multiplayer beta που δεν ενθουσίασε, δεν υπήρξαν άλλες προωθητικές ενέργειες. Μέχρι και τα review codes στους δημοσιογράφους δόθηκαν σε παγκόσμιο επίπεδο μετά το εμπορικό λανσάρισμα. Όλα τα παραπάνω είναι λογικό να δημιουργούν ανησυχίες για την ποιότητα του τίτλου. Ανησυχίες που, όπως θα διαβάσετε παρακάτω, βρίσκουν έρεισμα, χωρίς όμως το τελικό αποτέλεσμα να είναι απογοητευτικό.

Η ιστορία των DOOM ποτέ δεν ήταν πολύπλοκη και το ίδιο ισχύει για τον καινούριο τίτλο, ο οποίος είναι reboot. Εσείς αναλαμβάνετε για άλλη μία φορά τον ρόλο του Doom Marine που ξυπνάει στη βάση έρευνας της UAC [Union Aerospace Corporation] στον Άρη. Η βάση βρίσκεται υπό καθεστώς αποκλεισμού, αφού δαίμονες από την Κόλαση έχουν κατακλύσει τα πάντα κι εσείς πρέπει να βρείτε τρόπο τόσο να ανακόψετε την επέλασή τους όσο και να απαλλαγείτε από την παρουσία τους. Το σενάριο μπορεί να μην έχει το βάθος που έφερε στο genre η σειρά των Half-Life, ωστόσο είναι αρκετό για να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις ενός ωμού shooter, με πολλή βία, πολλή δράση και πολλή διασκέδαση. Και το νέο DOOM φροντίζει από τα πρώτα κιόλας δευτερόλεπτα να ξεκαθαρίσει ότι κινείται πάνω σε αυτές τις γραμμές, αφού πριν καν τελειώσει το cut-scene, θα βρεθείτε να συνθλίβετε το κεφάλι ενός δαιμονισμένου, να φοράτε την εμβληματική στολή και να ξεχύνεστε στους διαδρόμους της βάσης έτοιμοι να κατακρεουργήσετε τις δαιμονικές ορδές.


Βασικό χαρακτηριστικό της σειράς ήταν ανέκαθεν ο ξέφρενος ρυθμός, και δεν έχει γίνει καμία αλλαγή σε αυτόν το τομέα. Ο Doom Marine κινείται τρέχοντας μέσα στις πίστες –και θα πρέπει να κρατήσετε πατημένο στο Shift για να επιβραδύνετε, αντίθετα δηλαδή με το τι συμβαίνει σε όλα τα σύγχρονα shooters–, ενώ πολύ γρήγορη είναι και η κίνηση της κάμερας, κι αν δεν έχετε παίξει στο παρελθόν κάποιο παιχνίδι της id Software, θα χρειαστείτε κάποιο διάστημα εξοικείωσης με το στυλ –και μάλλον να μειώσετε λίγο την ευαισθησία του mouse. Εξίσου γρήγορο είναι και το shooting, αφού οι εχθροί ορμάνε χωρίς δεύτερη σκέψη, ενώ εδώ δεν υπάρχουν συστήματα κάλυψης και μηχανισμοί αυτόματης αναπλήρωσης της ενέργειας. Αν δεν κινηθείτε επιθετικά και δεν αδειάσετε τους γεμιστήρες σας στους δαίμονες, ο θάνατος θα επέλθει άμεσα και δεν θα είναι ευχάριστος.


Το επιθετικό στυλ της μάχης είναι ακόμα πιο έντονο απ’ ό,τι στο παρελθόν χάρη στον νέο μηχανισμό της melee που έχει προστεθεί στο παιχνίδι, με τα λεγόμενα Gore Kills. Αυτά είναι εφικτό να πραγματοποιηθούν μόλις ρίξετε την υγεία των εχθρών σε χαμηλό επίπεδο. Τότε θα τους δείτε να τρεκλίζουν, και αρχίζουν να αναβοσβήνουν οπότε μόλις τους πλησιάσετε, μπορείτε να ενεργοποιήσετε την κίνηση του Gore Kill και να δώσετε το τελειωτικό χτύπημα με τα χέρια. Tα Gore Kills διαρκούν μερικά δευτερόλεπτα, κατά τα οποία είστε άτρωτοι, ενώ το παιχνίδι σας ανταμείβει για κάθε Gore Kill δίνοντας power ups για να αναπληρώσετε την υγεία και τα πυρομαχικά σας. Τα Gore Kills λειτουργούν ως μια ευχάριστη παύση στη μάχη, ενώ έχουν μια σχετική ποικιλία, αφού ανάλογα με τη γωνία που θα επιτεθείτε, ο τρόπος που θα αποτελειώσετε τον εχθρό διαφέρει.

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια